In de nieuwste editie van W-Connect wordt bekeken hoe partners van WSM in verschillende Aziatische landen de coronacrisis aanpakken. Van zorgverleners aan de frontlinie in de Filippijnen, over kledingarbeiders in Indonesië, tot informele huishoudhulpen in India: COVID-19 zorgt voor heel wat uitdagingen. De volledige nieuwsbrief lees je hier.
In India zijn er miljoenen mensen die als huishoudelijk personeel getroffen worden door de lockdown, zoals ook de leden van de National Domestic Workers Movement (NDWM). Ook al heeft de regering de werkgevers opgedragen om het loon niet te verlagen totdat de lockdown is versoepeld, is het onduidelijk hoeveel huisarbeid(st)ers hun loon zullen krijgen. De regering heeft dan wel hulppakketten aangekondigd, toch hebben veel deelstaatregeringen nog steeds geen duidelijke plannen bekendgemaakt over hoe de hulppakketten bij de mensen zullen geraken, omdat die in principe enkel van toepassing zijn voor mensen met een rantsoenkaart. Daardoor zullen velen worden uitgesloten, zoals oudere huisarbeid(st)ers die niemand hebben om te helpen, alleenstaande weduwen en vele arbeidsmigranten. Zelfs diegenen met een rantsoenkaart, moeten voorlopig nog zelf voedsel zien te vinden vooraleer ze het rantsoen krijgen. NDWM identificeert nu de huishoudelijke werkers die onmiddellijke hulp en ondersteuning nodig hebben, en neemt contact op met verschillende bronnen voor financiële ondersteuning. Zoals de situatie zich nu ontwikkelt, lijkt het erop dat mensen van de honger zullen sterven vooraleer het virus toeslaat. Om dit te voorkomen heeft NDWM de volgende acties ondernomen:
1) Voedsel verdelen aan de zeer arme huishoudsters, in samenwerking met vrijwilligersorganisaties als Gurudwara, transgender-groepen, voedselbanken enz. Voor diegenen die geen rantsoenkaart hebben, verdeelt NDWM voedselpakketten en gekookt voedsel. Tot dusver begin april heeft NDWM hiermee 7000 werknemers kunnen helpen.
2) Een verzoek richten aan de ministers, de leden van het parlement en het Departement Werk, om direct geld over te maken aan werknemers die zijn ingeschreven bij de Wellfare Board.
3) Een persverklaring in de media brengen, om de benarde situatie van huishoudelijk personeel in lockdown toe te lichten.
4) Contact opnemen met lokale rantsoeneringsfunctionarissen en districtsbestuurders om de samenwerking voor het verdelen van rantsoenen uit te breiden.
5) Er werd bij hen ook op aangedrongen om een speciale ID uit te geven voor het verspreiden van voedingsmiddelen, een systeem dat in sommige andere staten reeds bestaat.
6) Contact opnemen met werkgevers met het verzoek om de salarissen niet te verlagen tijdens de lockdown.
7) Contact opnemen met weldoeners om te doneren voor huishoudelijk personeel dat dringend ondersteuning nodig heeft.
Klik hier om meer te lezen over de inspanningen van AREDS, een andere partnerorganisatie van WSM in India.
In Bangladesh heeft de National Garment Workers Federation (NGWF) rijst, linzen, aardappelen, uien, zeep en andere benodigdheden uitgedeeld aan 213 kledingarbeiders. Ook heeft de organisatie Bangladesh Occupational Safety, Health and Environment Foundation (OSHE) maskers, handschoenen, zeep en bewustmakingsfolders uitgedeeld onder de confectie-kledingarbeiders. Ze riepen de regering van Bangladesh op om COVID-19 volgens de arbeidswet tot beroepsziekte te verklaren.
Volgens de OSHE Foundation blijven op dit moment meer dan een miljoen werknemers in Bangladesh verder werken, in de gezondheidszorg, voor afvalverwerking, voedsel- en medicijnvoorziening, confectiekleding, op theeplantages, en bij massamedia, banken en financiële diensten enz. Het gaat hier om dringende nationale en commerciële behoeftes, maar wel met potentieel risico en onvoldoende bescherming op het vlak van gezondheid en veiligheid. Velen van hen kunnen tijdens deze pandemieperiode besmet raken met het coronavirus, op het werk zelf, op weg naar het werk of terug naar huis, en ze hebben dus de nodige wettelijke bescherming nodig.
Volgens Repon Chowdhury, uitvoerend directeur van de OSHE Foundation, “is dit een noodzakelijke eis gezien de huidige situatie in Bangladesh. COVID-19 moet onmiddellijk als een beroepsziekte worden erkend onder de huidige nationale arbeidswet, door middel van een officieel uitvoeringsbevel van de regering ter waarborging van de gezondheids- en veiligheidsrechten van de beroepsbevolking die op de werkvloer kwetsbaar is aan COVID-19-infectie”.
Er zijn dringend inspanningen nodig om ervoor te zorgen dat de kwetsbare groep werkenden met COVID-19 toegang heeft tot passende huisvesting, met plaats voor quarantaine en social distancing tijdens slapen en eten, met drinkwater en goede sanitaire voorzieningen zowel thuis als op het werk, met gratis gezondheidszorg, veilig vervoer, veilige werkpraktijken en inkomensbescherming.
Klik hier om meer te lezen over de inspanningen van GK, een andere partnerorganisatie van WSM in Bangladesh.
In Nepal zijn onze partners NTUC als GEFONT gestart met het organiseren van hulp- en sensibiliseringsprogramma’s rond hygiëne voor hun leden. Sinds de start van de lockdown in Nepal hebben ze ook voedselhulp verleend aan hun leden in nood, meestal informele werkers of dagloners.
Wat nog belangrijker is: beide vakbonden hebben er bij de regering van Nepal ook voor gepleit om de door de pandemie getroffen arbeiders te steunen. De regering heeft aan haar eisen gevolg gegeven en op 29 maart een hulppakket aangekondigd, met de volgende maatregelen:
De regering kondigde ook aan dat COVID-19-behandelingen kosteloos zullen zijn voor patiënten. Sommigen zijn echter van mening dat dit pakket onduidelijk is en de uitvoering onzeker. M Ajay Kumar, lid van het stuurcomité voor Nepal, heeft de premier ook gewezen op het probleem van transportarbeiders.
De nieuwe partner van WSM in Nepal, het Social Protection Civil Society Network (SPCSN), is gestart met het uitzenden van openbare aankondigingen op de radio (Community Information Network) in heel Nepal, om het publiek te sensibiliseren rond de preventiemaatregelen. Ze hebben ook een gezamenlijke oproep ondertekend voor het nemen van specifieke maatregelen voor kinderen en andere kwetsbare groepen.
