Volgens gegevens van BPJS Ketenagakerjaan blijven de gevallen van arbeidsongevallen in Indonesië van jaar tot jaar toenemen. In 2017 werden in Indonesië maar liefst 123 040 arbeidsongevallen geregistreerd (IDR 971,95 miljard schadevergoedingen), wat in 2018 steeg tot 173.415 gevallen (IDR 1,22 biljoen schadevergoedingen) en in 2019 opnieuw steeg tot 182.835 gevallen (IDR 1,57 biljoen schadevergoedingen). Van deze arbeidsongevallen zijn meer dan 4.500 mensen overleden en werden meer dan 2.400 mensen arbeidsongeschikt.
Sinds januari 2021 registreerde de Indonesische artsenvereniging (IDI) 504 gezondheidswerkers die als gevolg van COVID-19 zijn overleden. Het gaat om 237 artsen, 15 tandartsen, 171 verpleegkundigen, 64 vroedvrouwen, 7 apothekers en 10 medisch laboratoriummedewerkers. Dit aantal is nog zonder ondersteunend personeel zoals schoonmakers, ziekenhuispersoneel en vrijwilligers in de gezondheidszorg die door hun werk aan COVID-19 werden blootgesteld. Het sterftecijfer van gezondheidswerkers in Indonesië is het hoogste in Azië en het op vier na hoogste in de wereld.
Iedere werknemer heeft het FUNDAMENTELE RECHT om gezond te leven en te zijn, waarbij arbeidsongevallen of beroepsziekten moeten worden vermeden. Wet nr. 1 van 1970 betreffende veiligheid en gezondheid op het werk (OSH) legt de basisbeginselen vast voor de toepassing van veiligheid en gezondheid op het werk. Het OSH-beheersysteem moet zonder uitzondering op alle werkplekken worden toegepast, met inbegrip van de vereisten voor gezondheidsprotocollen, persoonlijke beschermingsmiddelen, OSH-opleiding, toezicht, preventie en behandeling. Sociale zekerheid, met name een overlijdens- en arbeidsongevallenverzekering, moet op alle werkplekken worden ingevoerd.
Het grote aantal sterfgevallen en arbeidsongeschiktheid blijft toenemen als gevolg van ongevallen en ziekten op de werkplek, onder meer veroorzaakt door:
1. Wet nr. 1 van 1970 betreffende veiligheid en gezondheid op het werk (OSH) kan niet langer een antwoord bieden op de huidige uitdagingen en problemen, vooral na de COVID-19-pandemie
2. De regering heeft van OSH geen prioriteit gemaakt, waardoor onderwijs en socialisatie met betrekking tot de regelgeving en het belang van OSH niet optimaal zijn, in het bijzonder voor contractarbeiders, seizoensarbeiders, digitale platformarbeiders, informele arbeiders, huispersoneel, arbeidsmigranten en arbeiders met een beperking.
3. De zwakke rol van arbeidsinspecteurs en wetshandhavers om ervoor te zorgen dat OSH-bepalingen naar behoren worden uitgevoerd volgens de bepalingen, evenals de ineffectieve rol van de tripartiete OSH-instellingen op nationaal tot op bedrijfsniveau.
4. Zwak bewustzijn van werkgevers om de wettelijke regels inzake OSH na te leven. Er zijn nog steeds veel werkgevers die OSH beschouwen als een kostenpost of een last, en niet als een investering in menselijke hulpbronnen die de productiviteit van werknemers kan ondersteunen.
5. Er zijn nog steeds veel werknemers die niet zijn geregistreerd bij het socialezekerheidsprogramma voor werknemers, met name vrouwelijke werknemers in de informele sector, contractarbeiders, seizoensarbeiders, werknemers van digitale platforms, huispersoneel, arbeidsmigranten en werknemers met een beperking. In februari 2021 bedroeg het aantal actieve deelnemers aan uitkeringen in het kader van de arbeidsongevallen- en overlijdensverzekering uit groepen loontrekkenden 19,26 miljoen, het aantal arbeidsmigranten 350.000, het aantal werknemers in de bouwnijverheid 5,46 miljoen mensen en het aantal deelnemers die geen loon ontvingen 2,68 miljoen mensen.
6. De procedure voor het aanvragen van uitkeringen wegens arbeidsongevallen of beroepsziekten wordt uitgevoerd door het bedrijf, terwijl het bedrijf vaak terughoudend is om een arbeidsongeval of beroepsziekte te melden om zijn "nul ongevallen"-status te behouden. Dit is nadelig voor de werknemers, vooral voor werknemers die aan ziekten werden blootgesteld maar niet meer in het bedrijf werken.
7. Afgezien van bovengenoemde problemen nemen BAPPENAS (Nationaal Planbureau) en DJSN (Nationale Raad voor Sociale Zekerheid) momenteel het initiatief tot een fusie van het JKK (Programma voor Arbeidsletsel) en JKN (Programma voor Gezondheidszorg), zodat de curatieve financiering als gevolg van arbeidsongevallen en beroepsziekten straks wordt beheerd door BPJS Kesehatan (Sociale Zekerheidsorgaan voor Gezondheid). Dit plan zal zeker nadelig zijn voor werknemers die een arbeidsongevallenverzekering hebben ontvangen in de vorm van curatieve, revalidatie- en werkloosheidsuitkeringen, tot beroepsopleiding.
Daartoe eisen wij, "International Social Protection Rights Indonesia" (INSP!R Indonesia), die 13 maatschappelijke organisaties vertegenwoordigen die deel uitmaken van het International Network for Social Protection Rights (INSP!R), van de Indonesische regering dat zij:
1. Onmiddellijk wet nr. 1 van 1970 betreffende veiligheid en gezondheid op het werk herzien om een antwoord te bieden op de meest recente uitdagingen op het gebied van veiligheid en gezondheid op het werk, en om van veiligheid en gezondheid op het werk een fundamenteel recht maken voor elke werknemer, gelijk voor mannen en vrouwen, zonder uitzondering, op alle werkplekken, inclusief veiligheid en gezondheid op het werk voor contractarbeiders, seizoensarbeiders, digitale platformarbeiders, informele arbeiders, huispersoneel, arbeidsmigranten en arbeiders met een beperking. Hierbij steunt INSP!R Indonesië het standpunt van de regering van de Republiek Indonesië om OSH als een grondrecht van werknemers op te nemen tijdens de 110e zitting van de Internationale Arbeidsconferentie van de IAO in 2022.
2. De rol van het toezicht op en de wetshandhaving van de OSH-regelgeving vergroten, alsmede de effectieve rol van de tripartiete OSH-instellingen in bedrijven waarborgen, met name de uitvoering van gezondheidsprotocollen op alle werkplekken.
3. Geef voorlichting en sensibilisering over OSH aan alle werknemers, met begrotingssteun van de APBN / APBD (nationale begroting / districtsbegroting) en BPJS Ketenagakerjaan (socialezekerheidsorgaan voor werkgelegenheid).
4. Moedig het Ministerie van Werkgelegenheid en de BPJS Ketenagakerjaan (Sociale Zekerheidsorgaan voor Werkgelegenheid) aan om een ruimte te openen voor het melden van, het indienen van klachten over en het aanvragen van uitkeringen voor arbeidsongevallen en beroepsziekten, ook voor mensen met een beperking.
5. De deelname aan en de voordelen van het programma voor arbeidsongevallen- en overlijdensverzekering uitbreiden voor contractarbeiders, seizoenarbeiders, werknemers van digitale platforms, informele werknemers, huispersoneel, arbeidsmigranten en werknemers met een beperking.
6. Wijs het plan om de arbeidsongevallenverzekering op te nemen in de nationale ziektekostenverzekering strikt af, omdat het de voordelen van de programma's voor werknemers zal ondermijnen.
7. Steun de invoering van het "onafhankelijke" COVID-19-vaccin, met strikte regels en toezicht zonder de werknemers financieel te belasten.
Hierbij wordt dit persbericht kenbaar gemaakt.
Volg alstublieft de geldende gezondheidsprotocollen.
Lidorganisaties van INSP!R Indonesia:
Foto bovenaan © Johannes Pokorn, via Unsplash
