Het kleine Nepal is tot nu toe gespaard gebleven van een grote corona-uitbraak. Het land is sinds 24 maart in lockdown en sindsdien hebben heel wat arme huishoudens en arbeidsmigranten hun inkomen verloren. Bruno Deceukelier had hierover een online gesprek met vakbondsman Ramesh Badal van partnerorganisatie GEFONT.
Het kleine Nepal, ingesloten tussen twee giganten China en India, waar COVID-19 al heel veel slachtoffers heeft gemaakt, is tot nu toe (11 mei) gespaard gebleven van een grote corona-uitbraak. Met net over 200 positieve gevallen en geen enkel overlijden doet het land het best wel goed. Nepal is sinds 24 maart in lockdown. Mensen worden aangeraden binnen te blijven en alleen essentiële diensten zoals ziekenhuizen, politie en supermarkten blijven open.
Gezien de Nepalese economie grotendeels afhankelijk is van toerisme, landbouw, buitenlandse geldtransfers en de invoer van essentiële voorraden van buitenaf, hebben heel wat arme huishoudens en arbeidsmigranten hun inkomens verloren. Een online gesprek met vakbondsman Ramesh Badal van GEFONT, een gerespecteerde partnerorganisatie van ACV en WSM.
Hoe is de COVID-19 situatie in Nepal?
Ramesh: Hoewel Nepal een langzame start nam met het afnemen van testen, zijn er ondertussen al meer dan 70.000 uitgevoerd. Alle vluchten en grenzen zijn gesloten tot 31 mei en het land was in een volledige lockdown. Sinds verleden week mogen enkel 43 sectoren die zorgen voor de voedselvoorziening opnieuw opstarten. Uiteraard onder strikte voorwaarden. Grote kans echter dat het aantal coronagevallen snel zal toenemen, vooral in sommige toegangspunten langs de Indiase grens.
‘Officieus hebben veel arbeidsmigranten de grens overgestoken om terug te keren naar hun dorpen, zonder enige gezondheidscontrole of quarantaine.’
Officieel is de landgrens tussen Nepal en India al maanden gesloten voor personen, ook voor terugkerende Nepalezen. Officieus hebben veel arbeidsmigranten de grens overgestoken om terug te keren naar hun dorpen, zonder enige gezondheidscontrole of quarantaine. Degene die wél in quarantaine worden geplaatst, bevinden zich vaak in erbarmelijke omstandigheden en leven dicht op elkaar?— precies de omstandigheden die nodig zijn om het virus te verspreiden. Nepal staat voor een gigantische uitdaging, gezien meer dan 177.000 arbeidsmigranten dringend willen terugkeren vanuit de Golf of Maleisië.
Op welke manier gaat GEFONT om met deze situatie? Welke acties hebben jullie bijvoorbeeld al ondernomen?
Ramesh: Ondanks het klein aantal besmettingen wordt de Nepalese economie zwaar getroffen door deze crisis. Twee zeer belangrijke inkomsten voor het land, namelijk toerisme en remittances (geld dat door meer dan 4 miljoen Nepalese arbeidsmigranten wordt teruggezonden om hun familie te steunen), nemen enorm sterk af. GEFONT zette daarom, samen met de andere vakbonden, heel wat druk op de regering. We bereikten uiteindelijk een akkoord met de overheid rond steunmaatregelen voor werknemers. Enkele van die maatregelen zijn:
Het is natuurlijk belangrijk om dit nu ook concreet uit te voeren, maar toch ben ik best wel trots op dit akkoord, waarvoor we met alle vakbonden samen hard hebben gestreden.
Welke systeemveranderingen dringen zich volgens u op door deze coronacrisis?
Ramesh: In deze crisis wordt het meer dan ooit duidelijk hoe belangrijk sociale bescherming wel niet is, iets waarvoor wij al jaren vechten. Daarom willen wij dat de overheid het Social Security Fund uitbreidt. Het is pas recent in werking getreden, maar er werd tot nu toe wel al meer dan 7,2 miljoen euro verzameld. We stimuleren ook het onlangs gelanceerde werkgelegenheidsprogramma van de premier, want dit biedt heel wat nieuwe, broodnodige banen.
‘In deze crisis wordt het meer dan ooit duidelijk hoe belangrijk sociale bescherming wel niet is’
Ook moet de overheid meer budget voorzien in de begroting voor gezondheidszorg. In deze coronacrisis draait het allemaal om onze gezondheid, maar het is opvallend dat bijna alle private ziekenhuizen tijdens deze pandemie sloten. Tijdens een crisis kun je dus niet op hen rekenen. Dit bewijst nog maar eens hoe belangrijk onze strijd voor gezondheidszorg is.
Hoe is deze situatie voor u persoonlijk en voor uw familie?
Ramesh: Als advocaat mag ik mij nog verplaatsen, want hier wordt dit gezien als een essentiële dienst. Toch heb ik het merendeel van mijn tijd thuis doorgebracht, met mijn vrouw, twee kinderen en ouders. Ik zag deze periode als een gelegenheid om mij in de geschiedenis van de vakbondsstrijd in Groot-Brittannië te verdiepen. Dankzij het lezen van enkele interessante boeken heb ik geleerd hoe vakbondsstructuren zijn ontstaan en hoe ze vergaderingen hielden, via prenten over de syndicale strijd in Manchester, Londen en Glasgow. Fascinerend!
Dit interview vond plaats op 11 mei en verscheen eerder op mo.be
Vertaling en bewerking door Anske Allewaert
