Op 10 december, Internationale Dag van de Mensenrechten, wil WSM hulde brengen aan iedereen die elke dag op de barricades staat. Collega’s uit bijna 100 sociale bewegingen en netwerken in 24 landen in Afrika, Azië, Latijns-Amerika en België. Zij strijden, soms met gevaar voor eigen leven, voor volwaardige arbeidsrechten en sociale bescherming.
Vandaag brengen we een eerbetoon aan 3 mensen uit 3 landen en 3 continenten. Zij staan symbool voor honderdduizenden dappere mannen en vrouwen overal ter wereld, die van ‘mensenrechten’ hun levenswerk hebben gemaakt.
Melody LENDIO is vakbondsleider voor de vakbond KMU op de bananenplantages van het eiland Mindanao in de Filipijnen.
“In september 2018 toen we een staking organiseerde om de multinational te overtuigen hogere lonen uit te betalen, werd het leger tegen ons ingezet. We werden beschuldigd van terrorisme. Ik moest onderduiken om mijn leven te redden en ben daarom naar de hoofdstad Manila gevlucht.”
KMU is een onafhankelijke vakbond die opkomt voor de rechten van Filipijnse werkers en hogere minimumlonen. KMU voert een verbeten strijd tegen ernstige mensenrechtenschendingen die een dagelijkse realiteit zijn voor arbeiders, vakbondsleiders en mensenrechtenactivisten.
Maria MARTINEZ uit de Dominicaanse Republiek werkt voor MOSCTHA.
“Sommige landgenoten begrijpen me niet, een Dominicaanse die opkomt voor mensen van Haïtiaanse afkomst? Zij vergeten dat mensenrechten voor iedereen gelden. Ik vecht voor mensen zonder papieren. Zij krijgen geen toegang tot onderwijs, tot gezondheidszorgen of werk. Dat onrecht maakt mij kwaad.”
MOSCTHA komt op voor mensen van Haïtiaanse origine, die vaak leven zonder officiële documenten en daardoor geen toegang hebben tot gezondheidszorg, jobs en een goede opleiding.
Yves DOSSOU is de bezieler achter de mensenrechtenorganisatie SADD uit Togo.
“Dankzij onze acties verandert er iets. Dat geeft mij kracht! Wij verdedigen en promoten rechten. Van alle mensen, maar vooral van groepen die makkelijk vergeten worden, zoals de mannen en vrouwen in de mijnsector. We zijn er ook voor de mensen die rond de mijnen leven. Hun leefmilieu is aangetast en hun gezondheid is in gevaar. Mijnbouwbedrijven moeten hun verantwoordelijkheid nemen. Daar blijven wij op hameren.”
