Op woensdag 25 maart kondigde de Indiase premier Narendra Modi een avondklok aan voor de 1,3 miljard inwoners, als reactie op het toenemend aantal patiënten met COVID-19. Twee dagen voordien riepen de Indiase partners van WSM de premier in een open brief op om aandacht te schenken aan de meest kwetsbare werknemers in de informele economie. Die groep vormt namelijk 92% van alle werknemers en ontvangt geen vervangingsinkomen.
India is, na China, het tweede meest bevolkte land ter wereld. De bevolking is er erg vatbaar voor de verspreiding van het coronavirus, heel wat factoren spelen daarin een rol: hygiëne, een gebrek aan ziekenhuisbedden (0,5 per duizend inwoners, zo’n elf keer minder dan in België), overvolle sloppenwijken, een tekort aan medische bescherming, te weinig tests en een trage reactie van de overheid.
Eerder werden regionaal al beperkingen ingevoerd. In hun open brief verwelkomden onze partners de initiatieven van de openbare gezondheidsdiensten en de regering, maar ze haalden ook aan dat de werknemers uit de informele sector door deze maatregelen niet beschermd worden: “Bij gebrek aan universele sociale bescherming, hebben vooral in de informele sectoren werknemers geen andere keuze en blijven ze werken.”
Wie bijvoorbeeld van seizoenlandbouw leeft, moet nog steeds het veld op om een dagloon te verdienen en het gezin te kunnen voeden. Ook huishoudhulpen, bouwvakkers en arbeidsmigranten brengen hun leven in gevaar om hun families te laten overleven. De moeilijke opdracht die zij dagelijks uitvoeren, wordt in coronatijd bijna onmogelijk gemaakt.
In India sterven dagelijks 8000 kinderen door honger. Zonder doeltreffende maatregelen en een sterkere sociale bescherming worden arme en kwetsbare arbeiders en hun families nog meer in de steek gelaten en zal het aantal sterfgevallen door honger wellicht hoger zijn dan het aantal directe COVID-19-sterfgevallen.
“We wachten nog steeds op leiders die begrip tonen en proactieve plannen opstellen die rekening houden met de overgrote meerderheid van de bevolking. In plaats van miljoenen roepies vrij te maken voor grote bedrijven, kunnen enkele miljoenen deze kwetsbare mensen helpen voor basisvoorzieningen. Het is betreurenswaardig dat de Indiase overheid haar rampenbestrijdingsfonds niet heeft verhoogd en geen andere economische steun heeft aangekondigd als antwoord op de dringende noden.”
Enkele regionale regeringen ondernamen reeds stappen, zo werd in Uttar Pradesh aangekondigd dat elk arm gezin 15 000 roepies ontvangt en worden op openbare scholen in New Delhi gratis maaltijden uitgedeeld. Toch blijft het een minderheid die door deze maatregelen geholpen wordt.
“We vragen om de nodige maatregelen te treffen, ook voor de meest kwetsbare werknemers. We eisen dat op korte termijn minstens 20 000 roepies worden verzonden aan alle volwassen kwetsbare inwoners van India.”
De open brief van 21 maart werd geschreven door L.A. Samy van AREDS, lid van de stuurgroep van het Aziatisch Netwerk voor het Recht op Sociale Bescherming (ANRSP), namens het Indiase netwerk en partners: ANRSP, Christian Workers Movement, National Domestic Workers Movement India, Confederation of Free Trade Unions India , International Network for a Human Economy Asia, Tamil Nadu Land Rights Federation, Tamil Nadu Pondicherry, Society of Women in Acion for Total Empowerment, Water and Livelihood Rights Federation, Karur All Labour Union, en Tamil Nadu Conservancy workers Federation Chennai.
Foto bovenaan © Prashanth-Pinha, Unsplash
