Traditiegetrouw kabbelt de Ancienne Belgique tijdens de kerstvakantie eerder aan een gezapig tempo verder. Ook de allerzwaarste muziekliefhebber heeft immers familie waarmee hij tijdens de feestdagen al dan niet verplicht een gevulde kalkoen moet delen. Naast enkele traditionele optredens van kinderpaus Kapitein Winokio is het dus eerder kalm in de Brusselse rocktempel. Maar niet deze keer. Mario Goossens en zijn vrolijke vrienden deden het debiet op de zondagavond voor kerstmis de hoogte in gaan en al gauw ontstond een kolkende rivier van stevige riffs en beats.
Toegegeven, ook onze man ter plaatse is geen fan van benefietconcerten. Een eclectische mix van muziekgenres, gespeeld door artiesten die tussen het schrijven van een nieuw album door, 
ongeconcentreerd even enkele hits spelen voor het goede doel. Het is zelden dé bron van een geniale muziekavond. Maar dat het toch anders kan, is na de doortocht van de Warmste Soirée in de AB nu wel bewezen.
De eerste gast die van jetje mocht geven was Frank Vander Linden. De zanger van De Mens blijkt zich niet alleen met zijn vaste band stevig uit de slag te trekken. Ook met de muzikanten van het Canvasprogramma Paradise City achter zich blijft het ondertussen belpopicoon goed overeind. Al had hij deze band voor zijn kwetsbare 'Ik dacht aan een vrouw' niet nodig. De song bleek recht uit zijn nachtelijke soloplaat Nachtwerk op het podium zijn gekropen en zijn verfijnd getokkel zorgde ervoor dat uiteindelijk ook de meest hardleerse praters van de zaal hun mond zouden houden.
Een écht succesvolle solouitstap is niet veel artiesten gegeven. Geike zorgde voor haar definitieve uittocht bij Hooverphonic echter voor een ommekeer. Waar ze voorheen in het keurslijf van Alex Callier niet echt tot volle ontplooiing kwam, is ze solo ondertussen bekender dan voorheen. Voor haar grootste hits Zoutelande en Off Shore bleek de AB niet de perfecte plek en dus koos ze voor enkele minder bekende nummers om de zaal wat verder op te warmen.
Toch iets te rustig, moet Coely gedacht hebben. Vanuit het niets - het is zeer weinigen gegeven - liet de queen of urban de AB ontploffen. Op de tonen van 'Hush' kwamen de eerste concertgangers al stilaan in beweging, maar de intro van 'Don't care' bracht een echte sirocco op gang. Straight to the top zingt de Antwerpse, en dat is niet gelogen. Zelden meegemaakt dat een zaal in amper twee nummers zo wordt overdonderd.
Verderop in de avond brachten ook Ruben Block, Arno en Jasper Steverlinck hun bijdrage. Die laatste met een geheel eigen 'Last Christmas' cover - hoe kan het ook anders op enkele dagen voor kerstmis. Maar het was vooral Stijn Meuris die met zijn versie van 'Winning' voor een nieuw hoogtepunt zorgde. We horen Meuris al niet veel in het Engels en dat zal zijn gegronde redenen hebben, maar zelfs fans van de newwaveband The Sound - als die nog bestaan - zullen moeten toegeven dat de Meuris-versie ongelooflijk goed klonk. Wie al tickets heeft voor een Noordkaapconcert verderop dit jaar mag hopen dat ook dan deze eighties-song nog eens vanonder het stof wordt gehaald, al valt er nu niet meer veel te ontstoffen natuurlijk.
Na al dat muzikaal geweld werd haast vergeten dat er ook geld werd ingezameld. Een berg geld. Dankzij de vrijwillige prestaties van al deze muzikanten brengt de avond uiteindelijk 25.500 (!) euro op. Een bedrag dat via de #cleanekleren campagne de strijd financiert voor betere werkomstandigheden voor Aziatische kledingarbeiders.
De muziekformatie rond het muzikale Canvasprogramma Paradise City opende niet alleen de avond.
Ze bleef ook tot op het eind de spil die de ene gastartiest na de andere aan mekaar kon weven. Drummer Mario Goossens en gitarist Karel Van Mileghem - respectievelijk presentator en regisseur van het televisieprogramma - legden samen een openingsplaat op. Een plaat die uiteindelijk zou doorzinderen tot op het eind van de avond. Is het geheim voor een geslaagd benefietconcert na al die jaren dan eindelijk ontdekt? Ik denk het wel. (JDB)
© Foto's - Paul Corbeel
