Changemakers streven naar een duurzame, leefbare toekomst waarin iedereen een plaats krijgt. Ze doen dat elk op hun eigen manier. Ze strijden tegen ongelijkheid, klimaatverandering, uitbuiting door grote multinationals. Maar het wordt hen moeilijk gemaakt. Steeds meer komt de vrijheid van meningsuiting onder druk te staan. Net daarom zijn deze changemakers belangrijker dan ooit en voert 11.11.11 campagne. WSM werkt dagelijks met changemakers. Kong en Zuliana zijn er twee van.
"Een ramp zoals in Rana Plaza in Bangladesh zou zich net zo goed in Cambodja kunnen voordoen.", benadrukt Kong Athit, voorzitter van de Cambodjaanse kledingvakbond C.CAWDU. en partner van Wereldsolidariteit en ACV. De vakbond is betrokken bij onderhandelingen over het minimumloon en gaat geregeld in gesprek met de sportmerken.
Kong:
“Grote kledingmerken als Adidas en H&M zitten niet in Cambodja voor onze schone ogen, maar wel omdat de loonkost hier lager is dan in andere landen. De werkgevers en de overheid houden ons telkens voor dat het minimumloon zeker niet hoger mag liggen dan in buurland Vietnam. ‘Als we een te hoog minimumloon eisen, dan vernietigen we jobs’, krijgen we te horen. We voelen ook de druk van Myanmar, dat zich met goedkope loonarbeid presenteert aan de buitenwereld. De ondernemingen die de orders van de grote merken binnenhalen besteden de opdrachten uit. De kledingmerken kijken de andere kant op en wassen hun handen in onschuld. Zij weten zogezegd van niks. Bij die onderaannemers is het echter huilen met de pet op. De huisvesting is erbarmelijk. Veiligheidsvoorschriften worden niet gerespecteerd. De arbeidsomstandigheden zijn schrijnend. Een ramp zoals in Rana Plaza in Bangladesh zou zich net zo goed in Cambodja kunnen voordoen.”
“Adidas en H&M zeggen dat ze een leefbaar loon willen, maar ze zijn vooral bezig met hun imago. Ze hebben nu wereldwijd afspraken gemaakt, maar als je zaken echt wilt verbeteren moet je het op landniveau bekijken. Eigenlijk hebben de sportmerken geen idee hoe de situatie is. De modelfabriek van H&M zou hier in Cambodja staan, maar niemand weet welke fabriek dat dan is. Hoe kunnen wij dan geloven dat het daar beter gaat?”
Kong en zijn team zijn er wel al in geslaagd om het minimumloon te verhogen en ontslagen vakbondsleiders terug aan het werk te helpen door de zaak aan te kaarten bij de brands. Hij benadrukt dat eveneens de Europese consument kan helpen bij het verwezenlijken van betere omstandigheden voor de Cambodjaanse arbeiders door vragen te stellen aan hun kledingmerken.
De internationale vrouwendag in Peru bracht dit jaar opvallend veel volk op de been: jonge feministen, klimaatbetogers en vakbondsleden. “Door samen te spannen staan we veel sterker in de collectieve strijd voor sociale rechtvaardigheid,” zegt Zuliana Lainez (40), journaliste en vakbondsleidster. In Peru werken drie op de vier werknemers in de informele sector. “Een dag niet werken is een dag niet eten.”
Zuliana:
“Het feminisme is sinds de laatste drie internationale vrouwendagen aan een heropleving bezig. Jongeren nemen, mee via de sociale media, het heft in handen. Ik ontmoet 17-18 jarigen die me vertellen over het radicale feminisme, het biologische feminisme en het Afro-Peruaanse feminisme. Zij zijn hun gevoel voor verontwaardiging echt niet kwijt. Komt daarbij de vakbond. In Latijns-Amerika is slechts 15 percent aangesloten bij een vakbond, maar de vakbond komt wel nog altijd op straat.”
“Sterker nog: op de internationale vrouwendag van 8 maart 2019 trokken jonge feministen, klimaatbetogers en vakbondsmilitanten samen de straat op. We zijn allemaal slachtoffer van antisociale maatregelen. Andere kant van de medaille: twee maand nadien, zijn we dat weer compleet vergeten."
"Rol van de media? In Peru heeft de media een zeer grote invloed op de publieke opinie, maar omdat de media moeten verkopen, loopt het vaak mis. Tussen januari en maart werden in Peru dertig vrouwen vermoord. Veel kranten spraken over passionele drama’s en over de ontrouw van vrouwen. Ze smeerden verschrikkelijke beelden en de namen van de slachtoffers breed over hun voorpagina uit, waardoor ze de vrouwen bijna een tweede keer vermoordden, en de daders publiek vrijpleiten. Wat op de sociale media gebeurt kan je moeilijk in toom houden, maar dat kwaliteitskranten zoiets doen is ongehoord, temeer daarmee het geweld tegen vrouwen wordt aangewakkerd."
Meer changemakers vind je op www.changemakers.11.be
